W archidiecezji
łódzkiej, a w województwie łódzkim, w powiecie bełchatowskim, w gminie Zelów,
znajduje się drewniana świątynia pod wezwaniem Nawrócenia świętego Pawła i
Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Wygiełzowie. Choć obecny kościół został
wystawiony przez Celestyna Gorczyckiego, sędziego ziemskiego sieradzkiego, w
1796 r., to dzieje parafii sięgają odległych czasów. W XV wieku została
erygowana przez Wojciecha Jastrzębca, arcybiskupa gnieźnieńskiego. Z tego
samego stulecia pochodziła pierwsza wzmianka o samej wsi. A dokładnie z roku
1417.
Wygiełzów
stanowił prywatną własność wpierw rodziny Korabitów, a potem familii Kaweckich.
Kolejne lata przyniosły nowych gospodarzy, którzy baczyli na rozwój
miejscowości. Dowodem długoletniej historii wsi, a zarazem pamiątka po dawnych
mieszkańcach i dziedzicach, jest drewniana świątynia, usytuowana w centralnej
części miejscowości.
Pierwszy kościół
stanął w Wygiełzowie w 1420 r. Aktu poświęcenia dokonał W. Jastrzębiec (ok.
1362-1436), szlachcic, a wówczas to arcybiskup gnieźnieński i prymas Polski.
Wcześniej piastował urzędy biskupów poznańskiego i krakowskiego. Dał się poznać
jako doradca króla Władysława Jagiełły oraz jego pierwszej małżonki Jadwigi,
córki Ludwika Andegaweńskiego. Reprezentując monarchę, aktywnie uczestniczył w
życiu politycznym kraju. Zajmował nawet prestiżowe stanowisko kanclerza. Dzięki
swoim koneksjom w stolicy piotrowej, dbał o pozytywne postrzeganie spraw
polskich, zwłaszcza w kontekście konfliktu z Zakonem Krzyżackim.
Wojciech
Jastrzębiec zasłużył się także na polu rozwoju polskiego Kościoła nie tylko pod
względem troski pasterskiej nad powierzonymi duchownymi i świeckimi, ale także
w kwestii rozwoju archidiecezji. Przyczynił się do rozbudowy katedry gnieźnieńskiej.
Erygował wiele parafii, w tym łowicką kolegiatę. U schyłku życia zaangażował
się w walkę z husycką herezją. Zostały po nim liczne traktaty
teologiczno-prawne. Warto zaznaczyć, że doświadczenie zdobywał u Bodzanty,
arcybiskupa gnieźnieńskiego, który to ochrzcił Władysława Jagiełłę.
Pierwotny
kościół przetrwał ponad trzy stulecia. W połowie XVIII wieku spłonął. Dopiero
staraniem wspomnianego C. Gorczyckiego odbudowano świątynię. W 1811 r. parafię ,
liczącą wówczas ok. 1100 osób, odwiedził Ignacy Raczyński h. Nałęcz
(1741-1823), arcybiskup gnieźnieński, były jezuita, który w 1775 r. po kasacie
zakonu został przeniesiony do stanu duchownego. Ponadto kawaler Orderu Orła
Białego. Nominację na najwyższe stanowisko w kościelnej hierarchii otrzymał z
rąk króla Prus Fryderyka Wilhelma III, co potwierdził papież Pius VII. Okazało
się jednak, że jego posługa kapłańska jako arcybiskupa spotkała się z krytyką
ze strony świeckich władz. I wedle jednej tezy, miał zrezygnować ze stanowiska
ze względu na prześladowania, a druga, że powodem był wiek podeszły. Aczkolwiek
w 1819 r. pojawił się w Rzymie. Stamtąd – na własną prośbę – został
przeniesiony do diecezji przemyskiej, w której to pomagał tamtejszemu biskupowi
Antoniemu Gołaszewskiemu, który ongiś uczestniczył w obradach Sejmu Wielkiego
(1788-1792).
Jednonawowa
świątynia w Wygiełzowie jest orientowana, czyli z prezbiterium zwróconym ku
wschodowi, o drewnianej konstrukcji zrębowej oraz dwuspadowym dachem, na którym
zlokalizowano sygnaturkę. W trakcie remontu w 1928 r. (lub w 1932 r.) wydłużono
kościół. Co ważne – obiekt posiada instalację przeciwpożarową.
We wnętrzu
świątyni można podziwiać barokowy ołtarz, zakupiony z kościoła ojców pijarów
(tudzież franciszkanów) z Piotrkowa Trybunalskiego. Z tej samej epoki
pochodziły ambona i chrzcielnica. Warta uwagi jest także belka tęczowa z
barokowym krucyfiksem. Dwa ołtarze boczne pochodzą z XIX wieku. Zaś obok
świątyni została usytuowana dzwonnica, również pochodząca z 1796 r., z dachem w
stylu namiotowym.
Bibliografia:
Kościoły
Archidiecezji Łódzkiej. Nasze dziedzictwo. Tom II, red. M. Konopińska,
Bydgoszcz 2011.
Krzyżaniakowa
J., Ochmański J., Władysław II Jagiełło, Wrocław 1990.
Marszałek W.,
Wycieczka po wysoczyźnie Łaskiej, „Na sieradzkich szlakach” 2000, nr 1, s.
20-24.
Nitecki P.,
Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Warszawa
2000.
Strzelecki G.,
Zabytkowe obiekty drewniane województwa łódzkiego, Łódź 2006.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz